Επειδή η τζάμπα μαγκιά της ανέξοδης και χωρίς συνέπειες κριτικής των πάντων από τον ασφαλή καναπέ αρκετές φορές ξεφεύγει (άραγε σε προσπάθεια εντυπωσιασμού και επίδειξης; άγνωστο, καθότι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου), παραθέτω μερικές σταράτες κουβέντες ενός ανθρώπου που κάθε άλλο παρά από τον καναπέ σχολίαζε.
Because the inexpensive and inconsequential criticism of everything from the safety of our couch often goes astray (perhaps in an effort to impress and show off? - unknown, since the human soul is an abyss), I quote some straight words of a person who had never commented from the couch.
Schließlich muß man sich sagen, daß es keinen Sinn hat, alles zu kritisieren, über alles zu brummen, ohne es selbst besser zu machen.
Rosa Luxemburg in einem Brief an ihren Gefährten Leo Jogiches vom 22. Januar 1899
Τέλος, πρέπει να πει κανείς στον εαυτό του ότι δεν έχει νόημα να επικρίνει τα πάντα, να γκρινιάζει για τα πάντα, χωρίς να κάνει κάτι καλύτερο ο ίδιος.
Η Ρόζα Λούξεμπουργκ σε μια επιστολή στον σύντροφό της Leo Jogiches στις 22 Ιανουαρίου 1899
Finally, you have to tell yourself that there is no point in criticising everything, grumbling about everything, without doing it better yourself.
