ημιμάθεια

Η παγίδα της ημιμάθειας:

γνωρίζω για κάποιο θέμα τόσα, ώστε να νομίζω ότι έχω δίκιο

αλλά δεν γνωρίζω αρκετά, ώστε να καταλαβαίνω ότι κάνω λάθος

The occasional palindrome

 

295,592 views

A palindrome is a word, number, phrase, or other sequence of symbols that reads the same backwards as forwards, such as madam or racecar, or the number 295592.

δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε δυστυχισμένοι

Από το τίποτα που είμαστε, ξαφνικά βγαίνουμε σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο. Στα χρώματα. Δίνω μεγάλη σημασία στα χρώματα. Είναι από τα σημαντικότερα 
πράγματα στον κόσμο.
Πολλές φορές μου έχει συμβεί, όταν με κλείσανε στην απομόνωση, στο απόλυτο σκοτάδι, τη δέκατη μέρα να ξεχνάω τα χρώματα. Να έχω ασπρόμαυρη μνήμη, να 
μη θυμάμαι το κόκκινο, το κίτρινο - το όνειρό μου δε μπορεί να  αναπληρώσει αυτή την απουσία.
Αυτό, φαντάσου, το ξέρει και η Ασφάλεια. Μπήκε μια μέρα ο Μπάμπαλης εκεί που ήμουνα:
''Έλα έξω ρε να δεις τα χρώματα'' και μου χτύπησε η καρδιά.
Σε μια μεταγωγή με το που είδα από το πίσω άνοιγμα του αυτοκινήτου τα κόκκινα και πράσινα λεωφορεία, αισθάνθηκα μια απέραντη ευδαιμονία.
Ερχόμαστε, λοιπόν, στα καταπληκτικά χρώματα της φύσης, τις γεύσεις, τις αισθήσεις,  τη ζωή την ίδια με τα πάθη της, και διασχίζουμε μια καμπύλη εβδομήντα - ογδόντα χρόνων για να πάμε πάλι στο τίποτα.
Και σας ρωτάω: πώς πρέπει να ζήσουμε τα μετρημένα χρόνια μας;
Πρέπει να τα γευτείς. Πρέπει να τα εξαντλήσεις. Πρέπει με τα μάτια να δεις ό,τι υπάρχει, με το στόμα σου να φας ό,τι υπάρχει, με τα χέρια σου να ψάξεις ό,τι υπάρχει. Αυτό είναι παγανισμός: η λατρεία του υπαρκτού και των αισθήσεων.
Για ένα πράγμα δεν έχουμε δικαίωμα: Nα είμαστε δυστυχισμένοι.
Πρέπει να διεκδικούμε παντού την ευτυχία μας.

Μίκης Θεοδωράκης
Περιοδικό Τέταρτο (1985), Απόσπασμα από συνέντευξη στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο.

έφυγε σαν σήμερα, πριν από δύο χρόνια

οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου

αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου

 

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης [ο Δεκέμβρης του 1903]

Σωκράτης Μάλαμας - Δεκέμβρης 1903

And if I cannot speak about my love—

if I do not talk about your hair, your lips, your eyes,

still your face that I keep within my heart,

the sound of your voice that I keep within my mind,

the days of September that rise in my dreams,

give shape and color to my words, my sentences,

whatever theme I touch, whatever thought I utter. 

C.P. Cavafy [December, 1903] - translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard

τζάμπα μαγκιά - all hat and no cattle

 

Rozalia Luksenburg in Berlin, 1907

Επειδή η τζάμπα μαγκιά της ανέξοδης και χωρίς συνέπειες κριτικής των πάντων από τον ασφαλή καναπέ αρκετές φορές ξεφεύγει (άραγε σε προσπάθεια εντυπωσιασμού και επίδειξης; άγνωστο, καθότι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου), παραθέτω μερικές σταράτες κουβέντες ενός ανθρώπου που κάθε άλλο παρά από τον καναπέ σχολίαζε.

Because the inexpensive and inconsequential criticism of everything from the safety of our couch often goes astray (perhaps in an effort to impress and show off? - unknown, since the human soul is an abyss), I quote some straight words of a person who had never commented from the couch.

Schließlich muß man sich sagen, daß es keinen Sinn hat, alles zu kritisieren, über alles zu brummen, ohne es selbst besser zu machen.

Rosa Luxemburg in einem Brief an ihren Gefährten Leo Jogiches vom 22. Januar 1899

Τέλος, πρέπει να πει κανείς στον εαυτό του ότι δεν έχει νόημα να επικρίνει τα πάντα, να γκρινιάζει για τα πάντα, χωρίς να κάνει κάτι καλύτερο ο ίδιος.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ σε μια επιστολή στον σύντροφό της Leo Jogiches στις 22 Ιανουαρίου 1899

Finally, you have to tell yourself that there is no point in criticising everything, grumbling about everything, without doing it better yourself.

Rosa Luxemburg in a letter to her companion Leo Jogiches of 22 January 1899