κάθε στιγμή πιο κοντά στον θάνατο
Μη βιαστείτε να με κατηγορήσετε για κακό γούστο, τέτοιες μέρες. Αλλά ακριβώς τέτοιες μέρες, που αρχίζει ένας - συμβατικά - νέος κύκλος, ας αναλογιστούμε ποιο είναι το πολυτιμότερο αγαθό, μαζί με την υγεία μας, και αναντικατάστατο ("ο πολυτιμότερος πόρος"): ο χρόνος. Ας τιμούμε τον χρόνο μας, κι ας μην τον ξοδεύουμε ασυλλόγιστα. Παραθέτω και ένα γνωστό λαϊκό τραγούδι για το θέμα:
Ticking away the moments that make up a dull day
Fritter and waste the hours in an offhand way
Kicking around on a piece of ground in your hometown
Waiting for someone or something to show you the way
Tired of lying in the sunshine, staying home to watch the rain
You are young and life is long, and there is time to kill today
And then one day you find ten years have got behind you
No one told you when to run, you missed the starting gun
And you run, and you run to catch up with the sun but it's sinking
Racing around to come up behind you again
The sun is the same in a relative way but you're older
Shorter of breath and one day closer to death
Every year is getting shorter, never seem to find the time
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time is gone, the song is over, thought I'd something more to say.
Roger Waters, Time (1973)
