η αγάπη των δέντρων

Giant Sequoias / © I.A. Daglis

Νιώθω πάντα το ίδιο, όταν μου μιλάνε για δέντρα, για οποιοδήποτε δέντρο: τη φλαμουριά στην αυλή του αγροκτήματος, τη βελανιδιά πίσω από τον παλιό αχυρώνα, τις μεγάλες φτελιές που τώρα πια δεν υπάρχουν, τα λυγισμένα από τον αγέρα πεύκα στις ανεμοδαρμένες παραλίες… Υπάρχει τόση ανθρωπιά μέσα σε τούτη την αγάπη των δέντρων, τέτοια νοσταλγία για τα πρώτα μας ξαφνιάσματα τόση δύναμη για να νιώσεις την ασημαντότητά σου μέσα στη φύση … Απέναντί τους μαθαίνει κανείς πόσο αξιογέλαστοι είμαστε, άθλια παράσιτα που σέρνονται στην επιφάνεια της γης, και συνάμα η θύμηση των δέντρων μας καθιστά άξιους να ζούμε, γιατί μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε μια ομορφιά που δε μας οφείλει τίποτα.


Muriel Barbery [Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου, 2006]