Ταξίδι

Η υπόθεση του ταξιδιού είναι κοινή σ’ όλους. Είτε πας να βρεις τη γυναίκα με τα χρυσά μαλλιά που μια τρίχα της έφερε ο άνεμος στον πύργο σου, είτε φεύγεις νοσταλγώντας χώρες μυθικές, είτε ζητάς πλούτο, είτε πηγαίνεις ν’ ανακαλύψεις το άγνωστο, είτε επιχειρείς να δεις με το φως της εξερεύνησης χώρες, ηπείρους ολόκληρες βυθισμένες στο σκότος, κι ανοίγεσαι στον Ωκεανό, γυρεύοντας καινούργια οδό, με τόλμη, με τρεις φτωχές καραβέλες, και δοκιμάζεις τον κατατρεγμό και τη ζήλια ύστερα από τη σχετική υλική επιτυχία σου. 

Έναν έχεις πάντα σκοπό. Τη συνάντηση με το θαύμα που πέρα από κάθε ταλαιπωρία και εκμηδένιση του ιδιωτικού σχήματος, σου επιτρέπει να δεις την αιωνιότητα απ’ αντίκρυ, όπως ο Κολόμβος είδε στο Νησί της Αγίας Τριάδας τη δίνη, που σχημάτιζαν αντίπερα οι εκβολές του μεγάλου ποταμού. Μονάχα μπροστά σ’ αυτή την όψη γνωρίζεις τον εαυτό σου και μπορείς να πεις τ’ όνομά του.


Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης [Ο πεθαμένος και η ανάσταση, 1938]

Σπανιόλικο απομεσήμερο, 1985 / I.A. Daglis

Μα εγώ θα κάνω ταξίδι τη ζωή μου
αγάπη ακριβή μου, για να 'ρθω να σε βρω.
Αλκίνοος Ιωαννίδης [Ανεμοδείκτης, 1999]