διάψευση και πληγή

Do you know who I am?

Είμαι θεμελιωδώς αντίθετος με τη στάση/επιλογή/πεποίθηση του "έχουμε [πολλά/μόνο] δικαιώματα" (οι υποχρεώσεις και ευθύνες μάς φέρνουν αλλεργία), του "[όλοι] μας χρωστάνε" και του "DYKWIA?" / "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;". Όλα αυτά είναι η βάση και η αιτία αυτού που ο Καραγιάννης ονομάζει "αδικία που πληγώνει".  Όταν η ζωή μας είναι δομημένη πάνω στην (υποσυνείδητη;) πεποίθηση ότι "η κοινωνία", ή τουλάχιστον οι συνάδελφοί μας, ή τουλάχιστον οι φίλοι μας, οφείλουν να γνωρίζουν πόσο καταπληκτικά έξυπνοι/δημιουργικοί/εργατικοί/αποτελεσματικοί/όμορφοι, you name it, είμαστε ... τότε δεν μπορεί παρά να πληγωνόμαστε (ή να εξοργιζόμαστε) κάθε φορά που αυτή η ενδόμυχη πεποίθησή μας διαψεύδεται. 

Κανείς δεν μάς χρωστά. Όλα κατακτώνται (ή κόποις κτώνται).