Silence

Silence / © I.A. Daglis

Silence is better than unmeaning words.

Pythagoras of Samos (Ionian Greek philosopher and mathematician, 582BC-496BC)

Άστυ, καύσωνες και δορυφόροι

Έρχεται το καλοκαίρι και μαζί του η πιθανότητα καύσωνα, που είναι ιδιαίτερα αισθητός και δυσάρεστος στα μεγάλα αστικά κέντρα – εκεί που παρατηρούνται αστικές θερμικές νησίδες. Η αστική θερμική νησίδα είναι ένα φαινόμενο αστικού κλίματος κατά το οποίο υπάρχει σημαντική διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ του κέντρου των πόλεων και των προαστίων και της γύρω υπαίθρου, ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες. Η εμφάνιση της αστικής θερμικής νησίδας επιτείνει τη δυσφορία των κατοίκων των αστικών κέντρων σε περιόδους υψηλής θερμοκρασίας. Μάλιστα για ανθρώπους με προβλήματα υγείας δεν υπάρχει απλώς θέμα δυσφορίας, αφού σε ακραίες περιπτώσεις αντιμετωπίζουν και τον κίνδυνο θανάτου.
Το καλοκαίρι του 2010 είναι το δεύτερο στη σειρά, που μια κοινοπραξία ευρωπαϊκών ιδρυμάτων μελετά τις ιδιότητες των φαινομένων καύσωνα και των αστικών θερμικών νησίδων σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις χρησιμοποιώντας δορυφορικά μάτια - ή μήπως θα έπρεπε να πούμε δορυφορικά θερμόμετρα;
Δορυφορικά θερμόμετρα; Καλό κι αυτό, θα μου πείτε … Από πότε μετράμε τον πυρετό της Γης από το διάστημα; Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκαν αρκετά χρονάκια έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης για να φτάσουμε στο σημείο να θερμομετρούμε τον πλανήτη μας δορυφορικά.

Το πλήρες άρθρο: 

"Δορυφορικό μάτι στους καύσωνες", Ι.Α. Δαγκλής και Ι. Κεραμιτσόγλου, Γεωτρόπιο Ελευθεροτυπίας, Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Με ρυτίδες κι άσπρα μαλλιά ανθίζει

Ladies / © I.A. Daglis  

Αν είναι πραγματικά ωραίο ένα σώμα μεγαλώνοντας ανθίζει. Πάντοτε ανθίζει. Με ρυτίδες κι άσπρα μαλλιά ανθίζει. Αν όχι, δεν πρόκειται ν’ ανθίσει ποτέ. Θα συρρικνώνεται και θα μαζεύει. Θα σφίγγεται και θα σκληραίνει. Θα μαραίνεται. Και μόνο τους εμπόρους θα πλουτίζει, που θα πασχίζουν διαρκώς να εφευρίσκουν νέους τρόπους να φτιασιδώνουν τις μάσκες για να δείχνουν πρόσωπα – πάντοτε ανεπιτυχώς.

Βασιλική Νευροκοπλή (Σε τέμπο κόκκινο, 2008)

Youth and beauty

Youth / © I.A. Daglis

Youth is happy because it has the ability to see beauty.
Anyone who keeps the ability to see beauty never grows old.

Franz Kafka (Jewish-Bohemian writer, 1883-1924)

Νους και φως

Clouds, Light and Olympus Mountain / © I.A. Daglis

Ποια πράγματα είναι του νου και ποια του φωτός;

Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης [Σημειώσεις εκατό ημερών, 1966]

How many more times?

Moon and stars / © NOAO/AURA/NSF

Death is always on the way, but the fact that you don't know when it will arrive seems to take away from the finiteness of life. It's that terrible precision that we hate so much. But because we don't know, we get to think of life as an inexhaustible well. Yet everything happens a certain number of times, and a very small number, really. How many more times will you remember a certain afternoon of your childhood, some afternoon that's so deeply a part of your being that you can't even conceive of your life without it? Perhaps four or five times more. Perhaps not even. How many more times will you watch the full moon rise? Perhaps twenty. And yet it all seems limitless.

Paul Frederic Bowles  (The Sheltering Sky, 1949)

Αστέρια

να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί

Lake Tahoe, Starry Night / © I.A. Daglis

Αχ, όλα έπρεπε να ‘ρθουν καθώς ήρθαν!
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.
Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,...
να φύγουνε, να σβήσουν.

Έτσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια,
για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.
Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι
ν’ αφήσω κάποιο δείλι.

Τα ωραία κι απλά κορίτσια — ω, αγαπούλες! –
η ζωή να μου τα πάρει, χορού γύρος.
Ακόμη ο πόνος, άλλοτε που ευώδα,
να με βαραίνει στείρος.

Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα
δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ‘ναι,
να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί σαν μάτια
και σα να μου γελάνε.


Κώστας Καρυωτάκης [Μόνο, από τη συλλογή Νηπενθή, 1921]

Σαββίνα Γιαννάτου - Μόνο

Paris, 14 June 1940

Paris - Arc de Triomphe and Palais des Tuileries / © I.A. Daglis     

German troops marched into Paris in the early hours of this morning as French and allied forces retreated.
The enemy met no resistance as it entered the capital, which was declared an open town yesterday by the city's French military governor, General Hering.
French troops withdrew to avoid a violent battle and total destruction of Paris. They are believed to have taken a new line of defence south of the city.
The Germans advanced from the north-east and north-west and shortly afterwards tanks rumbled past the Arc de Triomphe down the Champs Elysees to the Place de la Concorde.
BBC, 14 June 1940

στους γαλαξίες του μυαλού

Tarantula Nebula, Large Magellanic Cloud / Hubble Space Telescope

© ESA/NASA, ESO and Danny LaCrue

Στους γαλαξίες τ’ ουρανού
και στο μυαλό μου μέσα
το ίδιο πράγμα κρύβεται
ανάλαφρα ανασαίνει
κοιτάει και περιμένει..
Θανάσης Παπακωνσταντίνου [Άτμαν, 2000]

Tarkovsky

Angels Landing, Utah (USA) / © I.A. Daglis

Andrei Tarkovsky is my favourite filmmaker...I have seen all of his films over and over again...They are long poems, hypnotic in their slowness, and pervaded with spirituality.

Francois Couturier [Nostalghia – Song for Tarkovsky, 2006]

στη Σκύρο

Σκύρος / © Εμμανουήλ Ευσταθίου

...τώρα που το καλοσκέφτομαι, σε τελική ανάλυση τι με κόφτει... τόσα και τόσα "φαγοπότια" έχουν γίνει, τί διαφορά έχει αυτό από όλα τα υπόλοιπα! Αν καταφέρω να ξεκλέψω μερικές μέρες από τη δουλειά το Πάσχα, μπορεί να πάμε στη Σκύρο, ν' ανεβούμε στα χαμηλά βουναλάκια της και όλα αυτά θα συρρικνωθούν στη σωστή τους σημασία.

Σοφία Π. σχολιάζοντας κάποιο νέο "αναπτυξιακό έργο"

When the flood calls you have no home, you have no walls

 When the night shows / © I.A. Daglis

When the night shows
the signals grow on radios
All the strange things
they come and go, as early warnings
Stranded starfish have no place to hide
still waiting for the swollen Easter tide
There's no point in direction we cannot
even choose a side.

I took the old track
the hollow shoulder, across the waters
On the tall cliffs
they were getting older, sons and daughters
The jaded underworld was riding high
Waves of steel hurled metal at the sky
and as the nail sunk in the cloud, the rain
was warm and soaked the crowd.

Lord, here comes the flood
We'll say goodbye to flesh and blood
If again the seas are silent
in any still alive
It'll be those who gave their island to survive
Drink up, dreamers, you're running dry.

When the flood calls
You have no home, you have no walls
In the thunder crash
You're a thousand minds, within a flash
Don't be afraid to cry at what you see
The actors gone, there's only you and me
And if we break before the dawn, they'll
use up what we used to be.

Lord, here comes the flood
We'll say goodbye to flesh and blood
If again the seas are silent
in any still alive
It'll be those who gave their island to survive
Drink up, dreamers, you're running dry

Peter Gabriel [Here comes the flood, 1979]

Ελληνικότητα σημαίνει νοσταλγία

Old Tavern, Nafplio, Peloponnese (Greece) / © I.A. Daglis 

 

Ως Έλλην της ημι-διασποράς (έζησα τα μισά χρόνια της μέχρι τώρα ζωής μου εκτός Ελλάδος), είχα ορίσει παλιά, το 1963, την Ελλάδα ως χώρα όπου όσοι ζουν θέλουν να φύγουν και όσοι φεύγουν ένα θέλουν, ένα ποθούν: να επιστρέψουν.
Τώρα, έπειτα από πενήντα χρόνια σχεδόν, έχω πεισθεί ότι το αίσθημα ή η συνείδηση της ελληνικότητας συνοψίζεται σε δύο λέξεις που καταλήγουν σε μία: στο άλγος του νόστου, δηλαδή τη νοσταλγία για κάτι που δεν υπάρχει και θα το θέλαμε πολύ να υπάρχει.

Βασίλης Βασιλικός [«Κ» Καθημερινής, 30 Μαΐου 2010]

how everything turns away quite leisurely from the disaster

Pieter Bruegel the Elder: Landscape with the Fall of Icarus (1558)

About suffering they were never wrong,
The Old Masters: how well, they understood
Its human position; how it takes place
While someone else is eating or opening a window or just walking dully along;
How, when the aged are reverently, passionately waiting
For the miraculous birth, there always must be
Children who did not specially want it to happen, skating
On a pond at the edge of the wood:
They never forgot
That even the dreadful martyrdom must run its course
Anyhow in a corner, some untidy spot
Where the dogs go on with their doggy life and the torturer's horse
Scratches its innocent behind on a tree.

In Brueghel's Icarus, for instance: how everything turns away
Quite leisurely from the disaster; the ploughman may
Have heard the splash, the forsaken cry,
But for him it was not an important failure; the sun shone
As it had to on the white legs disappearing into the green
Water; and the expensive delicate ship that must have seen
Something amazing, a boy falling out of the sky,
had somewhere to get to and sailed calmly on.

Musée des Beaux Arts (1938) by Wystan Hugh Auden (Anglo-American poet, 1907-1973)

ψεύτικη πόλη

Ghost town Kolmanskop, Namibia / © National Geographic Society

Γεννήθηκα Πάσχα σε ψεύτικη πόλη
Στα δόντια της μαύρης σελήνης σκουριά
Φορούσαν ρεπούμπλικα χαφιέδες και φλώροι
Και βάζαν μπριολ στα μαλλιά

Στο σπίτι που μέναμε, τρία δωμάτια
Μου μάθαν τους νόμους χωρίς λογική
Να σβήνω τα φώτα, να διώχνω τους γύφτους
Να παίζει σιγά η μουσική

Τους φίλους που κέρδισα στη λάσπη τους χάνω
Τρελού φωτογράφου ρετούς στην καρδιά
Ο Φάνης κι ο Στέφανος γελούν και τα χάνω
Που σβήνουν χαμένοι σε ξένη αγκαλιά

Στην άκρη του δρόμου αστράφτουν τα φλίππερ
Βαθύζωνος ήχος κελλί μυστικό
Τα δόντια μου τρίζουν φοβίζουν τη νύχτα
Κοιμάμαι με φως ανοιχτό

Δεν ήθελα να 'χω τη σελήνη στο δέρμα
Ήθελα επίμονα να μείνω μικρός
Φοβόμουν τον θάνατο στα δόντια το κέρμα
Φυτό που λατρεύει το φως

Πάνος Θεοδωρίδης, Γενέθλια
Από τη συλλογή Ποιήματα που θα χαθούν στην ομίχλη (2001)

Feelings and words

Promise, Lauri Blank

I like not only to be loved, but also to be told that I am loved. I am not sure that you are of the same kind. But the realm of silence is large enough beyond the grave. This is the world of light and speech…
George Eliot, pseud. of Mary Ann Evans (1819–1880, English novelist)