μέσα στην ξινή μυρουδιά του τρύγου

Αμπέλια της Νεμέας και της Στυμφαλίας / © I.A. Daglis

Νεμέα, Στυμφαλία, Φλιούντα, Τιτάνη. Πλούσια και γλυκόηχα ονόματα φέρνουνε στο μυαλό μια γη άγρια, τις ζωντανές και νέες δυνάμεις της Ελλάδας αλλά και των τεράτων και των γιγάντων τα δύσκολα παιδικά χρόνια: το λιοντάρι της Νεμέας, τις ανθρωποφάγες Στυμφαλίδες όρνιθες και τον Τιτάνα, αδελφό του Ήλιου και ιδρυτή της Τιτάνης. Αυτούς τους αρχαϊκούς θρύλους τους αναζήτησα από τη Νεμέα ως τη Στυμφαλία, από τη Στυμφαλία ως τη Σικυώνα, μετά την πηγή της Στυγός, εκείνο το τελευταίο ελληνικό καλοκαίρι, δρομοκόπος στην Αργολίδα και στις στράτες της Αρκαδίας, μέσα στην ξινή μυρουδιά του τρύγου, της μαύρης σταφίδας που ξεραινόταν σε λιάστρες στον ήλιο …

Jacques Lacarriere [Το ελληνικό καλοκαίρι, 1975]