Freedom of speech

If the freedom of speech is taken away then dumb and silent we may be led, like sheep to the slaughter.

George Washington [first President of the United States, Commander-in-Chief of the Continental Army during the American Revolutionary War, and farmer, born 22 February 1732]

όποιος ξεχωρίζει ...

καλαμιές / © I.A. Daglis

Έστειλε ο Περίανδρος (ο τύραννος της Κορίνθου) κάποτε στον Θρασύβουλο ένα κήρυκά του και γύρευε να μάθει με ποια πολιτική θα διαχειριζόταν ασφαλέστατα τα πράγματα της πόλης και κάλλιστα θα τη διαφέντευε. 
Ο Θρασύβουλος λοιπόν έβγαλε τον αποσταλμένο του Περιάνδρου έξω από την πόλη, τον έμπασε σ' ένα χωράφι σπαρμένο, και μαζί του περνούσε ανάμεσα από τα στάχυα, ρωτώντας κι εξετάζοντας τον κήρυκα εξαρχής ποιός λόγος τον έφερε από την Κόρινθο, ενώ ταυτόχρονα έκοβε, κάθε φορά που έβλεπε ένα στάχυ να ξεπερνά τα αλλά, και αποκεφαλίζοντάς το το έριχνε χάμω, ώσπου μ' αυτό τον τρόπο κατέστρεψε τα πιο ψηλά και τα πιο ωραία στάχυα του χωραφιού. Κι αφού πέρασε από άκρου σ' άκρο το χωράφι, δίχως να δώσει καμία άλλη συμβουλή, στέλνει πίσω τον κήρυκα. 
Γυρνώντας στην πατρίδα του την Κόρινθο ο κήρυκας, βρέθηκε μπρος στον Περίανδρο, που ανυπόμονος εγύρευε να μάθει την υποθήκη του Θρασύβουλου. Όμως αυτός ισχυριζόταν πως ο Θρασύβουλος δεν έδωσε καμιά υποθήκη, και μάλιστα απορούσε σε τί λογής άνθρωπο τον έστειλε ο Περίανδρος, παράφρονα σχεδόν, να καταστρέφει τα ίδια του τα χτήματα — και έτσι διηγήθηκε ο κήρυκας όσα είχε δει να κάνει ο Θρασύβουλος.
Ο Περίανδρος όμως έπιασε το νόημα της πράξης αυτής και πήρε απόφαση να συμπεριφερθεί όπως τον εσυμβούλευε ο Θρασύβουλος: σκοτώνοντας όσους πολίτες κάπου εξεχώριζαν...  

Ηροδότου Ιστορίαι (μετάφραση Δ.Ν. Μαρωνίτη)

NETSPACE

18-19 February 2014, The NETSPACE Workshop in Athens

NETworking technologies for efficient 
SPACE data dissemination and exploitation

The full proceedings are available here: ResearchGate.

μαύρη ζωή

Child laborers

Γκρίζα είναι τα σεντόνια κι όλο τσαλακώνονται, 
μαύρη είναι κι η ζωή μας κι οι ψυχές λερώνονται.

Γιώργος Ιωάννου [Λαϊκά ξενοδοχεία - μελοποιημένο από τον Νίκο Μαμαγκάκη]
Για τα 30 χρόνια από τον θάνατό του

Λαϊκά ξενοδοχεία

πάντα

Tesuque Pueblo, New Mexico, 1995 / © I.A. Daglis

... πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ού πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος.

Α' Κορ. 6

μηδέν άγαν

Κορυφαίο απόφθευγμα της ελληνικής γλώσσας: μέτρον άριστον. Δίχως το μέτρο, ακόμα και η αλήθεια μπορεί να πει ψέματα.

Ζήσιμος Λορεντζάτος [Collectanea, 2009]

Ευχαριστώ Δάσκαλε

superior?

Feyerabend also objected to the claim that science is superior to other modes of knowledge. He was particularly enraged at the tendency of Western states to foist the products of science - whether the theory of evolution, nuclear power plants, or gigantic particle accelerators - on people against their will. "There is separation between state and church," he complained, "but none between state and science!"

John Horgan [The End of Science, 1996]

μεράκι

... Ο Τίτος ανέβηκε στον αυτοκινητοδρόμο και κατευθύνθηκε προς την έρημο. "Ωραία πόλη, αλλά ας την κάνουμε". Σαν αστροναύτες σε διαστημόπλοιο, κόλλησαν βίαια στις πλάτες των καθισμάτων τους, καθώς ο Τίτος έθεσε σε λειτουργία κάποιο απόρρητο πρόσθετο μηχανισμό που αύξανε τις επιδόσεις, και έξω από τα παράθυρα τα φώτα νέον της πόλης άρχισαν να επιμηκύνονται, να γίνονται θολές φασματικές γραμμές και να μετατοπίζονται προς το ιώδες μπροστά τους, ενώ πίσω τους, στη σκοτεινιά που περιβαλλόταν από το πλαίσιο του καθρέφτη του Τίτου, κάθε φωτεινό σημείο γινόταν κοκκινωπό, απομακρυνόταν, συνέκλινε με τα άλλα. Ο Τίτος είχε βάλει στο στερεοφωνικό του αυτοκινήτου μια κασέτα με τη Ρόζα Εσκενάζυ. "Άκου την, τη λατρεύω αυτή την τύπισσα, ήταν η Μπέσι Σμιθ της εποχής της, τραγουδούσε με την ψυχή". Τραγούδησε μαζί της για μερικά μέτρα. "Τί άτιμο μεράκι, ποιος δεν το έχει νιώσει αυτό, ρε φίλε; Μια ανάγκη τόσο απεγνωσμένη, τόσο εξευτελιστική, που ό,τι και να πεις γι' αυτή θα είναι τρίχες" ...

Thomas Pynchon [Inherent vice, 2009]
Ευχαριστίες στην Ελένη

με την ανάσα τού άλλου

© samiamidi

Το ευχαριστώ είναι πρόστυχη πληρωμή. 

Όταν δύο άνθρωποι ζούνε ο ένας με την ανάσα τού άλλου δε χωράει πληρωμή. 

Νίκος Καββαδίας [Λι, 1968]

Για τα 40 χρόνια από τον θάνατό του

χέρια

© Jacky Chevaux, 1989

Οι άνθρωποι το πιο συχνά

δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν – τάχα χαιρετώντας – σ’ άλλους

Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή – το χειρότερο – τα ρίχνουνε στις τσέπες τους

και τα ξεχνούνε
.

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα ...

Αργύρης Χιόνης [Χέρια, από τη συλλογή Λεκτικά τοπία, 1983]

ζωγραφίζοντας ...

Ζωγραφίζοντας τον τελευταίο των ανθρώπων ψάχνω να βρω τα στοιχεία του εκείνα που τον κάνουν άξιο να ονομάζεται «υιός Θεού». Ο κόσμος όμως δεν καταλαβαίνει και νομίζει πως μόνο οι καλλονές των κομμωτηρίων έχουν κάτι το θεϊκό. Θα 'ταν βαρετό ν’ ασχολείται κανείς ώρες να ζωγραφίσει ένα πορτραίτο, αν δεν πιστεύει ότι είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού ... Όταν σε καλούν να κάνεις ένα πορτραίτο, δεν πρέπει να φέρεσαι σαν κόλακας κομμωτής. Πρέπει να αγκαλιάζεις παράφορα και ελεύθερα χωρίς καλούς τρόπους τη μορφή για να βρεις τα θεϊκά της στοιχεία. 

Γιάννης Τσαρούχης [ως στρουθίον μονάζον επί δώματος, 1987]  

fire

The time to hesitate is through
No time to wallow in the mire
Try now we can only lose
And our love become a funeral pyre

Robby Krieger [Light my fire, 1967]

The Doors - Light my fire