με αφορμή τον εθελοντισμό

 

Λίγες σκέψεις με αφορμή τη σημερινή «ταπεινή» δράση εθελοντισμού στη ρεματιά Πεντέλης. 

Εμείς οι Έλληνες όταν θέλουμε μπορούμε (όπως όλα τα έθνη του κόσμου). 

Μπορούμε με συλλογική προσπάθεια να πετύχουμε θαύματα. Να σταματήσουμε την Περσική αυτοκρατορία, να ταράξουμε την Οθωμανική αυτοκρατορία, να δυσκολέψουμε το Τρίτο Ράιχ, να καθαρίσουμε τη ρεματιά της Πεντέλης από τα σκουπίδια που έχουν συσσωρευτεί από τις συλλογικές προσπάθειες άλλων Ελλήνων (συμπολιτών μας). 

Δεν χρειάζονται πολλά μέσα. Λίγη καλή διάθεση και λίγος από τον χρόνο μας (μια ώρα λιγότερη στον καναπέ από όπου σχολιάζουμε και αναθεματίζουμε τα πάντα και τους πάντες). 

Μπορούμε επίσης να μεταμορφώσουμε τη χώρα μας, αν συνειδητοποιήσουμε ότι «το Κράτος» (που φταίει για όλα, και δεν φροντίζει τα σχολεία, και δεν φροντίζει τα νοσοκομεία και δεν φροντίζει τους δρόμους, και …) δεν διαθέτει κότες με χρυσά αυγά, αλλά για να λειτουργήσει χρειάζεται τους φόρους που εμείς επιλέγουμε να μην αποδίδουμε (φοροδιαφυγή ονομάζεται αυτό), έτσι ώστε να μπορούμε να το κατηγορούμε ότι δεν φροντίζει τα σχολεία, και δεν φροντίζει τα νοσοκομεία, και δεν φροντίζει τους δρόμους, κλπ. Και επειδή το κράτος δεν φροντίζει τα σχολεία, στέλνουμε τα παιδιά μας σε ιδιωτικά σχολεία (με τα χρήματα που εξοικονομούμε με τη φοροδιαφυγή). 

Τί ψάχνεις καημένε, θα μου πείτε. Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι παίξε γέλασε. Και το Κράτος ήταν, είναι και θα είναι εχθρός του πολίτη. Ο πολίτης όμως είναι ο ηθικός αυτουργός, και πολλές φορές και δράστης, πολλών, πάρα πολλών, ασχημιών που μας ενοχλούν βαθύτατα. 

Αλλά ας κρατήσουμε σήμερα τα καλά:

Εύγε στους εμπνευστές, εύγε στους εθελοντές!