Σε μια έκτακτη σύσκεψη, δραματική, συνοδευόμενη από εδέσματα αρρενωπά, εδέσματα ηρωικά και λιπαρά, κοκορέτσι, γαρδούμπα και σπληνάντερο, αποφάσισαν να δώσουν ένα αξιοπρεπές και δίκαιο τέλος στο μαρτύριό τους. Θα διαγωνίζονταν στη μαγειρική. Θα παρασκεύαζαν το ίδιο φαγητό – επελέγη ο παραδοσιακός μουσακάς – και σε ένα κοινό, λυτρωτικό δείπνο, η Νανά θα επιβράβευε τον μουσακά της αρεσκείας της. Ο παρασκευαστής του επιβραβευμένου μουσακά θα αναδεικνυόταν νικητής του διαγωνισμού με έπαθλο της νίκης την ίδια τη Νανά. Ο ηττημένος θα αποχωρούσε σιωπηλά, αποχαιρετώντας για πάντα την ερωμένη του… Στο πιάτο της ολιγόφαγης θεάς τοποθέτησαν δύο μικρά κομμάτια μουσακά. Πάνω στο κομμάτι του Δαμοκλή υπήρχε ένα γιασεμί και πάνω στο κομμάτι του Δημήτρη ένα ανθάκι γαζίας…
Ανδρέας Στάικος [Επικίνδυνες μαγειρικές, 1997]
No comments:
Post a Comment