Robert Zünd - Ο δρόμος προς Εμμαούς (1877)
... το δωμάτιο με τους μονόδρομους καθρέφτες, είναι η πιο διαχρονική αξία και το πιο διαρκές αμάρτημα. Κάθε πρόσωπο, κάθε ανθρώπινη ύπαρξη που περνάει από τη ζωή μας γίνεται είδωλό μας. Νομίζουμε πως βλέπουμε, νομίζουμε πως ανταμώνουμε. Και στην πραγματικότητα καθρεφτίζουμε πάνω της τα δικά μας χαρακτηριστικά. Η δίψα για σχέση, η δίψα μας γι΄ αγάπη εκτονώνεται σε μονολόγους με το είδωλό μας. Αρνιόμαστε την έκπληξη. Νομίζουμε πάντοτε πως ξέρουμε το «πως» και το «γιατί» για κάθε άνθρωπο που συναντάμε ...
Ηλίας Λιαμής [Κρίμα! Ερμηνευτική προσέγγιση της πορείας προς Εμμαούς]
Δημοσιεύτηκε τον Μάιο 2019 στην Πεμπτουσία
