εν τω μέσω της νυκτός

 

εν τω μέσω της νυκτός

Τα τρία πρώτα βράδια της Μεγάλης Εβδομάδας προσευχόμαστε όλοι με την ακολουθία του Νυμφίου. Οι ακολουθίες της εκκλησίας μας προσφέρονται σαν ένα όμορφο δώρο. 

Ένα δώρο που μας δίνει χαρά, ευχαριστεί τις αισθήσεις, μας συγκινεί συναισθηματικά, ομορφαίνει την ζωή μας.

Μας προσφέρονται όμως κυρίως, για έναν άλλο λόγο. Για να γίνουν το κατάλληλο όχημα που θα μας οδηγήσει στο να νοηματοδοτήσουμε την ύπαρξή μας, τη σχέση μας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Το πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο  φαίνεται ξεκάθαρα στο κείμενο του π. Φιλόθεου Φάρου, που ακολουθεί, από το βιβλίο του «Πριν και μετά το Πάσχα».

π. Νικόλαος Δουλιγέρης

 

"Ήδη από την πρώτη ημέρα της Μ. Εβδομάδος έχει εισαχθεί το θέμα του Χριστού νυμφίου που έρχεται "εν τω μέσω της νυκτός", όπως και στην παραβολή των δέκα παρθένων, και όποιον βρίσκει "γρηγορούντα" τον συμπεριλαμβάνει στο νυμφώνα, στη βασιλεία Του, ενώ αποκλείει εκείνον που τον βρίσκει "ραθυμούντα".

Ο νυμφίος έρχεται πάντοτε, κάθε ήμερα και κάθε στιγμή της ζωής μας. Κάθε στιγμή της ζωής μας ο Θεός μας προσφέρει μια ανεπανάληπτη και μοναδική ευκαιρία για να Τον πλησιάσουμε.

Κάθε ευκαιρία που χάνουμε, τη χάνουμε για πάντα γιατί ποτέ δεν θα ξαναγυρίσει. Θα μας δοθούν άπειρες καινούργιες ευκαιρίες, αλλά ποτέ δεν θα ξανάρθει μια ευκαιρία που χάσαμε.

Κάποτε ο νυμφίος μπορεί να έλθει με την ευκαιρία να δείξουμε ευαισθησία στον άνθρωπο που βρίσκεται πλάι μας και περνάει μια δύσκολη στιγμή, κάποτε μπορεί να έλθει με την ευκαιρία να δείξουμε κατανόηση και συγκατάβαση στον άνθρωπο που φέρεται άδικα και άπρεπα, αλλά επειδή τον πιέζει κάποια εσωτερική αγωνία. Κάποτε ό νυμφίος μπορεί να έλθει με την ευκαιρία να πούμε έναν καλό λόγο για κάποιον άνθρωπο ή σε κάποιον άνθρωπο, ή να μην πούμε κακό εναντίον του.

Κάποτε ο νυμφίος μπορεί να έλθει με την ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε με ανθρωπιά έναν ταλαιπωρημένο πολίτη που ζητάει κάποια εξυπηρέτηση στη δημόσια υπηρεσία που εργαζόμαστε. Κάποτε ο νυμφίος μπορεί να είναι για τους γονείς ο έφηβος γιος ή κόρη τους που ζητάει χώρο για να αναπτύξει την προσωπική του ταυτότητα και κάποτε μπορεί να είναι ένας πατέρας πού ζητάει, έστω άστοχα αλλά απεγνωσμένα, την αναγνώριση του παιδιού του.

Ο νυμφίος έρχεται με άπειρες τέτοιες καθημερινές ευκαιρίες σε κάθε στιγμή της ημέρας ή της νύχτας αλλά τις πιο πολλές φορές "εν τω μέσω της νυκτός" σε σχέση με τη δική μας εγρήγορση.

Η νύχτα αυτή δεν είναι εκείνη που φέρνει η δύση του ηλίου αλλά εκείνη που δημιουργούν τα τυφλωμένα μας μάτια, που μόνο την καθημερινότητα της ζωής μπορούν να βλέπουν, έτσι, που να περιορίζεται η πραγματικότητα στο τι και πως και πόσο θα πάρουμε από τους άλλους ή σε βάρος των άλλων."

Great Things, Small Things

If I cannot do great things, 

I can do small things in a great way.

Martin Luther King, Jr. (January 15, 1929 – April 4, 1968)

εις μνήμην

 

Δώρο Θεού για εμένα η συμμετοχή μου στον κοινό πόνο

Αναστάσιος Γιαννουλάτος

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας

4 Νοεμβρίου 1929 - 25 Ιανουαρίου 2025

με αφορμή τον εθελοντισμό

 

Λίγες σκέψεις με αφορμή τη σημερινή «ταπεινή» δράση εθελοντισμού στη ρεματιά Πεντέλης. 

Εμείς οι Έλληνες όταν θέλουμε μπορούμε (όπως όλα τα έθνη του κόσμου). 

Μπορούμε με συλλογική προσπάθεια να πετύχουμε θαύματα. Να σταματήσουμε την Περσική αυτοκρατορία, να ταράξουμε την Οθωμανική αυτοκρατορία, να δυσκολέψουμε το Τρίτο Ράιχ, να καθαρίσουμε τη ρεματιά της Πεντέλης από τα σκουπίδια που έχουν συσσωρευτεί από τις συλλογικές προσπάθειες άλλων Ελλήνων (συμπολιτών μας). 

Δεν χρειάζονται πολλά μέσα. Λίγη καλή διάθεση και λίγος από τον χρόνο μας (μια ώρα λιγότερη στον καναπέ από όπου σχολιάζουμε και αναθεματίζουμε τα πάντα και τους πάντες). 

Μπορούμε επίσης να μεταμορφώσουμε τη χώρα μας, αν συνειδητοποιήσουμε ότι «το Κράτος» (που φταίει για όλα, και δεν φροντίζει τα σχολεία, και δεν φροντίζει τα νοσοκομεία και δεν φροντίζει τους δρόμους, και …) δεν διαθέτει κότες με χρυσά αυγά, αλλά για να λειτουργήσει χρειάζεται τους φόρους που εμείς επιλέγουμε να μην αποδίδουμε (φοροδιαφυγή ονομάζεται αυτό), έτσι ώστε να μπορούμε να το κατηγορούμε ότι δεν φροντίζει τα σχολεία, και δεν φροντίζει τα νοσοκομεία, και δεν φροντίζει τους δρόμους, κλπ. Και επειδή το κράτος δεν φροντίζει τα σχολεία, στέλνουμε τα παιδιά μας σε ιδιωτικά σχολεία (με τα χρήματα που εξοικονομούμε με τη φοροδιαφυγή). 

Τί ψάχνεις καημένε, θα μου πείτε. Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι παίξε γέλασε. Και το Κράτος ήταν, είναι και θα είναι εχθρός του πολίτη. Ο πολίτης όμως είναι ο ηθικός αυτουργός, και πολλές φορές και δράστης, πολλών, πάρα πολλών, ασχημιών που μας ενοχλούν βαθύτατα. 

Αλλά ας κρατήσουμε σήμερα τα καλά:

Εύγε στους εμπνευστές, εύγε στους εθελοντές!

International Alliances in Space

As we venture beyond our atmosphere’s boundaries, it becomes increasingly evident that international collaboration in space is not just desirable but essential. Let me share my views on why international alliances in space are crucial and on the remarkable benefits they bring.

By working with other countries, we share our own expertise and we gain access to valuable additional expertise. No matter how experienced a single group or a single entity is, sharing knowledge and expertise brings valuable mutual benefits. And this is especially important for young space faring nations like Greece.

Besides the benefits of shared expertise, we are also aware of the huge benefits of shared data and all kinds of information. Agencies sharing Earth Observation data may for example achieve effectively higher revisit times and more comprehensive information in terms of spectral coverage. Space Situational Awareness is also obviously more effective when pursued through complementary monitoring by multiple countries and agencies. 

Collaborating on space missions, both exploratory and application-oriented, allows us to pool financial resources and making ambitious projects feasible. 

Moreover, coordinated international efforts help prevent redundant efforts and promote efficiency.

The most notable and well-known example of the benefits of international collaboration in space is the International Space Station – a collaborative effort involving multiple space agencies, including NASA, Roscosmos of Russia, the European Space Agency, the Japan Aerospace Exploration Agency and the Canadian Space Agency. This complex and ambitious project has been ongoing since the 1990s and has provided invaluable opportunities for scientific research and technological advancement.

Other relevant examples are the Hubble Space Telescope, several Mars rovers and the Cassini-Huygens mission – all of them very successful space endeavours involving more than just one agency or country. 

International alliances also support peace. When nations collaborate, they demonstrate a commitment to peaceful endeavors. Joint missions foster goodwill and strengthen diplomatic ties.

International alliances have the potential to contribute to preventing conflicts in space and therefore they promote security, resilience and sustainability.

Ensuring freedom of access to and use of space is vital for all societally importanct space services. 

Last but not least: Inspiration! Collaborative space efforts inspire people globally, emphasizing our shared humanity.

In conclusion, I consider international alliances in space highly beneficial and practically imperative. Therefore, international collaboration is a major aspect of the national space strategy of Greece  and has been among the actions considered and pursued from the very beginning of the existence of the Hellenic Space Center - the national space agency of Greece.

From my contribution to the panel on "The importance and benefits of international alliances in Space” at the Greek Space Tech Forum 2024

η κόλαση της αυτοδικαίωσης

 

Fred Boissonnas, Κρήτη 1911

Η αυτοδικαίωση είναι βαρύ φορτίο επειδή το κουβαλάμε χωρίς σταματημό. Πάντοτε θα παρουσιάζεται κάποια νέα περίσταση ενόψει της οποίας θα χρειάζεται να εδραιώσουμε τη θέση μας, σκάβοντας χαρακώματα υπεράσπισης για το εγώ μας ... η πραγματική κόλαση είναι το να είσαι ανήμπορος να βρεις ανάπαυση από τον μόχθο της υπεράσπισης του εαυτού σου.

Rowan Williams, το μυστικό της ερήμου 

(Silence and honey cakes - the wisdom of the desert, 2003)

you must change your life

 

... da ist keine Stelle, die dich nicht sieht. Du mußt dein Leben ändern.

... it has no part that hasn't been watching you. You must change your life.

... μέρη δεν υπάρχουν για να κρυφτείς. Πρέπει να αλλάξεις τη ζωή σου.

Archaïscher Torso Apollos

Rainer Maria Rilke (1875-1926)

τσαλακωμένοι και καταφρονεμένοι

 

Niels Larsen Stevns, Kristus og Zakæus (1913, Randers Museum of Art)

Οι μεγαλύτερης έντασης συναντήσεις του Χριστού είναι αυτές με ανθρώπους τσαλακωμένους και καταφρονεμένους από τους καθωσπρέπει της εποχής: 

με τη Χαναναία (https://diamantia-kai-skouria.blogspot.com/2012/01/blog-post_29.html)

με τον Ζακχαίο

με τη Σαμαρείτιδα 

με την πόρνη

Με το χέρι στην καρδιά: πόση διάθεση έχουμε οι κάθε αποχρώσεως καθωσπρέπει όλων των χώρων και αποχρώσεων (από την "προοδευτική" διανόηση και την τέχνη μέχρι την επιστήμη και τη "συντηρητική" θρησκεία) να συναντήσουμε τους τσαλακωμένους της εποχής μας;

loss of respect

Above all, don't lie to yourself. The person who lies to himself and listens to his own lie comes to a point that he cannot distinguish the truth within him, or around him, and so loses all respect for himself and for others. And having no respect he ceases to love.

The Brothers Karamazov

Fyodor Dostoevsky (born November 11, 1821)

ημιμάθεια

Η παγίδα της ημιμάθειας:

γνωρίζω για κάποιο θέμα τόσα, ώστε να νομίζω ότι έχω δίκιο

αλλά δεν γνωρίζω αρκετά, ώστε να καταλαβαίνω ότι κάνω λάθος

δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε δυστυχισμένοι

Από το τίποτα που είμαστε, ξαφνικά βγαίνουμε σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο. Στα χρώματα. Δίνω μεγάλη σημασία στα χρώματα. Είναι από τα σημαντικότερα 
πράγματα στον κόσμο.
Πολλές φορές μου έχει συμβεί, όταν με κλείσανε στην απομόνωση, στο απόλυτο σκοτάδι, τη δέκατη μέρα να ξεχνάω τα χρώματα. Να έχω ασπρόμαυρη μνήμη, να 
μη θυμάμαι το κόκκινο, το κίτρινο - το όνειρό μου δε μπορεί να  αναπληρώσει αυτή την απουσία.
Αυτό, φαντάσου, το ξέρει και η Ασφάλεια. Μπήκε μια μέρα ο Μπάμπαλης εκεί που ήμουνα:
''Έλα έξω ρε να δεις τα χρώματα'' και μου χτύπησε η καρδιά.
Σε μια μεταγωγή με το που είδα από το πίσω άνοιγμα του αυτοκινήτου τα κόκκινα και πράσινα λεωφορεία, αισθάνθηκα μια απέραντη ευδαιμονία.
Ερχόμαστε, λοιπόν, στα καταπληκτικά χρώματα της φύσης, τις γεύσεις, τις αισθήσεις,  τη ζωή την ίδια με τα πάθη της, και διασχίζουμε μια καμπύλη εβδομήντα - ογδόντα χρόνων για να πάμε πάλι στο τίποτα.

Και σας ρωτάω: πώς πρέπει να ζήσουμε τα μετρημένα χρόνια μας;
Πρέπει να τα γευτείς. Πρέπει να τα εξαντλήσεις. Πρέπει με τα μάτια να δεις ό,τι υπάρχει, με το στόμα σου να φας ό,τι υπάρχει, με τα χέρια σου να ψάξεις ό,τι υπάρχει. Αυτό είναι παγανισμός: η λατρεία του υπαρκτού και των αισθήσεων.
Για ένα πράγμα δεν έχουμε δικαίωμα: Nα είμαστε δυστυχισμένοι.
Πρέπει να διεκδικούμε παντού την ευτυχία μας.

Μίκης Θεοδωράκης
Περιοδικό Τέταρτο (1985), Απόσπασμα από συνέντευξη στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο.

έφυγε σαν σήμερα, πριν από δύο χρόνια

τζάμπα μαγκιά - all hat and no cattle

 

Rozalia Luksenburg in Berlin, 1907

Επειδή η τζάμπα μαγκιά της ανέξοδης και χωρίς συνέπειες κριτικής των πάντων από τον ασφαλή καναπέ αρκετές φορές ξεφεύγει (άραγε σε προσπάθεια εντυπωσιασμού και επίδειξης; άγνωστο, καθότι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου), παραθέτω μερικές σταράτες κουβέντες ενός ανθρώπου που κάθε άλλο παρά από τον καναπέ σχολίαζε.

Because the inexpensive and inconsequential criticism of everything from the safety of our couch often goes astray (perhaps in an effort to impress and show off? - unknown, since the human soul is an abyss), I quote some straight words of a person who had never commented from the couch.

Schließlich muß man sich sagen, daß es keinen Sinn hat, alles zu kritisieren, über alles zu brummen, ohne es selbst besser zu machen.

Rosa Luxemburg in einem Brief an ihren Gefährten Leo Jogiches vom 22. Januar 1899

Τέλος, πρέπει να πει κανείς στον εαυτό του ότι δεν έχει νόημα να επικρίνει τα πάντα, να γκρινιάζει για τα πάντα, χωρίς να κάνει κάτι καλύτερο ο ίδιος.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ σε μια επιστολή στον σύντροφό της Leo Jogiches στις 22 Ιανουαρίου 1899

Finally, you have to tell yourself that there is no point in criticising everything, grumbling about everything, without doing it better yourself.

Rosa Luxemburg in a letter to her companion Leo Jogiches of 22 January 1899

Nothing really ends

Fuji from Enoshima

I'm tired of weakness

Tired of my feet of clay

I'm tired of days to come

I'm tired of yesterday

And all the worn out things that I ever said

Now it's much too late

The words stay in my head

So the day will begin again

Take comfort from me

It's up to you now

You're still here and you'll dig in again

That's comfort to you

It's up to you now

So pariah you'll begin again

Take comfort from me

And I will take comfort from you

I'm tired of Facebook

Tired of my failing health

I'm tired of everyone

And that includes myself

Well being alone now

It doesn't bother me

But not knowing if you are

That's been hell you see

So the day will begin again

Take comfort from me

It's up to you now

You're still here

And you'll dig in again

That's comfort to you

It's up to you now

So pariah you'll begin again

Take comfort from me

It will take time

Don't you worry

Don't worry about a thing

'Cause nothing really dies

Nothing really ends

Steve Wilson [Pariah, 2017]

Χαρακτήρας και Εξουσία

 

Nothing discloses real character like the use of power. It is easy for the weak to be gentle. Most people can bear adversity. But if you wish to know what a man really is, give him power. This is the supreme test. It is the glory of Lincoln that, having almost absolute power, he never abused it, except on the side of mercy.

Robert G. Ingersoll, 1895

204 years from the birth of Lincoln

Τελώνη και Φαρισαίου

 

ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι.

Η μέρα της αυταρέσκειας και της ταπείνωσης. Στην εποχή μας η ταπείνωση έχει αρνητική χροιά, ενώ η αυταρέσκεια περισσεύει – σε όλα τα πεδία και σε όλους τους χώρους. Η αυταρέσκεια μάς τυφλώνει και εξαφανίζει την ανεκτικότητα και την ενσυναίσθηση. 

Μην με παρεξηγείτε: δεν αναφέρομαι στην αυτοπεποίθηση, που είναι απαραίτητη για να πατάμε σταθερά στη γη και να είμαστε χρήσιμοι στους ανθρώπους γύρω μας. 

Η αυταρέσκεια δεν είναι η δημιουργική αυτοπεποίθηση - είναι η πεποίθηση ότι είμαστε «ημίθεοι και βάλε» και ότι ο Άλλος, ειδικά αν τα χνώτα του δεν μας ταιριάζουν, είναι «αμαρτωλός τελώνης», «αγράμματος», «δεξιός», «αριστερός», «κομμουνιστής», «φασίστας», «αναρχικός» (όλα εξόχως υποτιμητικά), σε κάθε περίπτωση ανάξιος λόγου, προσοχής και συνάντησης.

Παιδεία και νόημα

 

Hieronymus Bosch - The garden of earthly delights (1505)

Αυτή είναι η ελευθερία που μάς χαρίζει η πραγματική μόρφωση, το να μαθαίνουμε πώς να είμαστε "ισορροπημένοι": η δυνατότητα να επιλέγουμε συνειδητά τί έχει νόημα και τί όχι.

David Foster Wallace, "Αυτό εδώ είναι νερό" (2009)

Χριστούγεννα - μια γιορτή οικουμενική

 

Θλίβομαι όταν Χριστουγεννιάτικα ακούω "οπαδικά" κηρύγματα. "Εμείς που έχουμε τον Χριστό και ξεχωρίζουμε". Δεν χρησιμοποιούν ακριβώς αυτές τις λέξεις, αλλά αυτό είναι το ουσιαστικό νόημα. Η αυταρέσκεια ζει και βασιλεύει. Εξόχως λυπηρό!

Μια θρησκεία που θέλει να αγκαλιάσει την οικουμένη δεν μπορεί να έχει οπαδικό λόγο, γιατί έτσι αυτοκαταργεί τον οικουμενικό, παναθρώπινο χαρακτήρα της.

Φυσικά το ίδιο ακριβώς ισχύει και για οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία που διατείνεται ότι αγωνίζεται για ισότητα, ελευθερία, αδελφοσύνη για όλον τον κόσμο. Όσο ο λόγος της είναι "οπαδικός" (εμείς οι καλοί και εσείς οι κακοί), αυτοδιαψεύδεται. 

Μια πραγματικά οικουμενική ιδεολογία έχει μεγάλη ανοιχτή αγκαλιά, όχι κλειστές γροθιές και έπαρση.

Καλά Χριστούγεννα!

Σπουδαιοφάνεια και καταστροφολαγνεία

 

Ο Δίας όπως τον είδε το διαστημόπλοιο Juno / © NASA

Κατά καιρούς έχω ακούσει διάφορα απίθανα από σπουδαιοφανείς (δήθεν) διαβασμένους. Ένα από αυτά ήταν ότι η ηλιακή δραστηριότητα επηρεάζεται από τον πλανήτη Δία. Αν και ο Δίας είναι πράγματι πολύ μεγάλος και με τεράστια μαγνητόσφαιρα, δεν υπάρχει κάποια σοβαρή υπόνοια ή ένδειξη ότι επηρεάζει την ηλιακή δραστηριότητα. Η συγκεκριμένη "θεωρία" εμφανίστηκε σε ένα βιβλίο της δεκαετίας του 1970 ("The Jupiter effect"), που προέβλεπε ότι η συζυγία των πλανητών τον Μάρτιο του 1982 θα επηρέαζε τον Ήλιο και τον ηλιακό άνεμο, με αποτέλεσμα μια σειρά φυσικών καταστροφών στη Γη, μεταξύ των οποίων και έναν μεγάλο σεισμό στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα στην Καλιφόρνια. Καμία από τις προγνωσθείσες καταστροφές δεν συνέβη.  

Ταξίδια

 

Το Αιγαίο στην Ανάφη

Τα ταξίδια είναι επεκτάσεις της ζωής μας. Λειτουργούν πολλαπλασιαστικά, δηλαδή προσθέτουν ζωές στη ζωή μας, επειδή είναι βιώματα σε διαφορετικό χωροχρόνο. Ναι, δεν είναι απλώς ο άλλος χώρος που τα χαρακτηρίζει, αλλά και ο άλλος χρόνος. Στο ταξίδι, είτε γίνεται στην άλλη άκρη του πλανήτη, είτε στο κοντινό βουνό, περιγιάλι, φαράγγι, χωριό, αφήνουμε τον χρόνο που καθορίζει την καθημερινότητά μας, και ζούμε σε έναν άλλο χρόνο, άχρονο! Ο διαφορετικός χρόνος είναι ίσως πιο πολύτιμος και από τον διαφορετικό χώρο: απλώνει τη ζωή μας και της δίνει άλλον αέρα. Αρκεί φυσικά να γίνουμε συνένοχοι αυτής της διαφυγής.

Στο ρέμα της Μεσορρόπης

Ο μέγας σουρεαλιστής Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης έλεγε ότι στο ταξίδι «Έναν έχεις πάντα σκοπό. Τη συνάντηση με το θαύμα που πέρα από κάθε ταλαιπωρία και εκμηδένιση του ιδιωτικού σχήματος, σου επιτρέπει να δεις την αιωνιότητα απ’ αντίκρυ, όπως ο Κολόμβος είδε στο Νησί της Αγίας Τριάδας τη δίνη, που σχημάτιζαν αντίπερα οι εκβολές του μεγάλου ποταμού».

Αλώνι φακής στην Εγκλουβή Λευκάδας

Το θαύμα που βλέπω, είναι η δυνατότητα της υπέρβασης του χωροχρονικού κλωβού της mainstream καθημερινότητάς μας. Αυτή η υπέρβαση πολλές φορές συνδέεται και με την επιμήκυνση (ή διαστολή) του χρόνου - σαν να επιβραδύνεται ο χρόνος για να διαρκέσει περισσότερο η απόλαυση της απόδρασης.  

Ο λαβωμένος κόρακας της Αλσατίας, στο χέρι του Gregoire Schittly. Παρακολουθούν η Αναστασία, η Άννα, ο Αλέξανδρος και ο μακαρίτης Νικόλας Ρενέ Ενί.

Invention Technology and Attitude

 

1. Anything that is in the world when you’re born is normal and ordinary and is just a natural part of the way the world works.

2. Anything that’s invented between when you’re fifteen and thirty-five is new and exciting and revolutionary and you can probably get a career in it.

3. Anything invented after you’re thirty-five is against the natural order of things.

Douglas Adams [The Salmon of Doubt, 2002]