Tribute to Yohsuke Kamide

 

Konnichiwa!

I am extremely honoured to participate in this memorial symposium together with such distinguished colleagues from Japan and from all over the world. The wide geographical spread of speakers demonstrates the international recognition of Kamide’s work and of his scientific and personal irradiance and heritage.

I am very moved and at the same time delighted to share my humble memories from Kamide sensei. Indeed I could talk for hours about my experience from meeting him and enjoying his mentorship, but I have to do this in ten minutes, which means that this is only a small selection of my memories.

My very first contact with Kamide sensei was back in 1994, when I was a post-doc at the Max Planck Institute in Germany. At that time, I was working on the dynamics of magnetospheric substorms, and I received a letter from Kamide sensei, who encouraged me to turn my attention to magnetic storm dynamics. Of course it was a surprise and a great joy to receive a communication from a living legend and I was very much influenced from this encouragement. This led to a series of very interesting and impactful studies, many of which were in collaboration with Kamide himself.

I then received an invitation to present my work at the 21st IUGG Assembly in Boulder, Colorado, in July 1995. This presentation marked my initiation in magnetic storm research. 

In the meanwhile I moved to Greece and in September 1997 Kamide sensei invited me to participate in the 4th International Conference on Substorms, which was held at Hamana Lake in March 1998. 

For me it was a great pleasure to come back to Japan, after my very first trip in 1990, when I had come to Hakone for the so-called ICS-0, namely the Chapman Conference on Magnetospheric Substorms. During that conference I also met in person, for the first time, Nishida sensei and Machida sensei. 

At ICS-4 Kamide san invited me to come to STELab as a visiting Associate Professor, which I gladly accepted. And so it came that I spend three months of 1998 in Toyokawa, a small town in the outskirts of Nagoya. 

During that stay, Kamide san was extremely helpful with all of my practical problems, including for example advice for train travels, or introduction to Japanese gastronomy, which was indeed very precious for a gaijin. In May 1998 we travelled together to Tokyo for the Japan Earth and Planetary Science Joint Meeting.

Travelling to Tokyo by Shinkansen in May 1998

In anticipation of the conference participation in the Japanese capital, I took the initiative and looked for rooms and found some in a hotel called Shinjuku Park Hotel. Kamide sensei was a bit sceptical about the hotel, as he had never heard about it, but nevertheless he let me make the booking despite him being skeptical. I think he did it just for the sake of encouraging the young European to explore Japan. This was one of his most important virtues: even when he was skeptical or even when he disagreed, he would encourage you to explore your ideas and try yourself. I believe that this is one of the highest qualities of mentoring, and Kamide sensei excelled in this … 

In April 1999 I had the pleasure of organizing the Brazil VI meeting in Athens, and welcome Kamide sensei in Greece ...

(from right to left) Kamide sensei in Athens, in April 1999, together with Bruce Tsurutani, Vytenis Vasyliunas, Walter Gonzalez, and myself.

From my talk at the Kamide Memorial Meeting, today

My last meeting with Kamide sensei, in his native Hokkaido, November 2017

fragile

Lotus leaves, Ryoan-ji Garden, Kyoto 2007 / © I.A. Daglis

Life is fragile like a raindrop on a lotus leaf.

Adi Shankara [early 8th century Indian philosopher and theologian]

ιαπωνικοί κήποι

Ρυοάν-τζι

Οι συναντήσεις με τους ιαπωνικούς κήπους (http://iconsandmoments.blogspot.com/2017/09/zen-gardens-of-kyoto.html) είναι απόλαυση ιδιαιτέρως υψηλής αισθητικής αξίας. Ειδικά στην περίπτωση των (βραχο)κήπων ζεν, η συνάντηση έχει επιπλέον και πνευματικό χαρακτήρα, καθώς τους χαρακτηρίζει η αφαίρεση και ο βαθύς συμβολισμός. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο βραχόκηπος του Ρυοάν-τζι: οι 15 βράχοι του (διαφόρων μεγεθών και σχημάτων) που πλέουν σε ένα πέλαγος από λευκό χαλίκι, δεν είναι ταυτοχρόνως όλοι ορατοί από κανένα σημείο της εξέδρας θέασης - μια υπενθύμιση της ανθρώπινης αίσθησης ότι πάντα κάτι μας λείπει στη ζωή. Άλλος ένας εξαίσιος βραχόκηπος βρίσκεται στον ναό Ντάιζεν-ιν του συγκροτήματος Νταϊτόκου-τζι, με μια σύνθεση που αποτελεί αλληγορική απεικόνιση της ροής της ανθρώπινης ζωής. Δυστυχώς η φωτογράφιση απαγορεύεται στο Ντάιζεν-ιν. Ίσως όμως να είναι καλύτερα, καθώς αφιερώνεις την προσοχή σου στον κήπο αντί για την φωτογράφισή του.

φθινοπωριάζει

Φθινοπωριάζει
Λαμπρά κόκκινα φύλλα
Στους κήπους βλέπω

Οκτώβριος 2017, Κυότο

rain softly falling on a vast sea

Paul Klee - Goldfisch, 1925

Inside that darkness, I saw rain falling on the sea. Rain softly falling on a vast sea, with no one there to see it. The rain strikes the surface of the sea, yet even the fish don't know it is raining.

Haruki Murakami - South of the Border, West of the Sun (1992)

θα μυρίζει ήλιο και βροχή

Evening shower, Hiroshige (1820-1858)

Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,
κι έλεγα: Θάρθει απόψε απ' τα νερά
κι από τα δάσα.

Θάρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει ήλιο και βροχή

και νειό φεγγάρι . . .

Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:

. . . Πως – να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπά"
που μ' έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά
προς τη Σελήνη . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ·
κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωιμένα -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.

Τόσο πολύ σ' αγάπησα Κερά,

που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα γω - στραβός - μεσ' τα νερά;
κι εσύ κοντά μου . . .

Γιάννης Σκαρίμπας [Ουλαλούμ, 1936]

Ευχαριστίες στην Ελένη

φθινοπώριασε

Φθινοπώριασε, Οκτώβριος στο Κυότο / © I.A. Daglis

Γρήγορα που σκοτεινιάζει, φθινοπώριασε,
Δεν αντέχω τους ανθρώπους άλλο, χώρια εσέ.
Που μιλάς και η νύχτα κλαίει σαν το σκύλο σου
Προδομένος απομένει ποιός; ο φίλος σου.

Οδυσσέας Ελύτης [Αγαμέμνων, από τη συλλογή Τα Ρω του Έρωτα, 1972]

Child allegiance

Photo attributed to Dorothea Lange / US Library of Congress

April 1942: First-graders, some of Japanese ancestry, at the Weill public school, San Francisco, California, pledging allegiance to the United States flag. About 110.000 Japanese Americans and Japanese who lived along the Pacific coast of the United States were interned in camps called "War Relocation Camps" following the authorization from President Franklin D. Roosevelt in February 1942.

Japanese American Grocer the day after Pearl Harbor

Picture by Dorothea Lange

A large sign reading "I am an American" placed in the window of a store, at 13th and Franklin streets, on December 8, 1941 - the day after Pearl Harbor. The store was closed following orders to persons of Japanese descent to evacuate from certain West Coast areas. The owner, a University of California graduate, will be housed with hundreds of evacuees in War Relocation Authority centers for the duration of the war.

Pearl Harbor anniversary

Photograph from a Japanese plane of Battleship Row at the beginning of the attack

The attack on Pearl Harbor (called Hawaii Operation or Operation AI by the Japanese Imperial General Headquarters) was a surprise military strike conducted by the Imperial Japanese Navy against the United States naval base at Pearl Harbor, Hawaii, on the morning of December 7, 1941 (December 8 in Japan). The attack was intended as a preventive action in order to keep the U.S. Pacific Fleet from interfering with military actions the Empire of Japan was planning in Southeast Asia against overseas territories of the United Kingdom, the Netherlands, and the United States.
The base was attacked by 353 Japanese fighters, bombers and torpedo planes in two waves, launched from six aircraft carriers. All eight U.S. Navy battleships were damaged, with four being sunk. Of the eight damaged, six were raised, repaired and returned to service later in the war. 188 U.S. aircraft were destroyed; 2,402 Americans were killed and 1,282 wounded. Japanese losses were light: 29 aircraft and five midget submarines lost, and 65 servicemen killed or wounded. 
The attack came as a profound shock to the American people and led directly to the American entry into World War II in both the Pacific and European theaters. The following day (December 8) the United States declared war on Japan. 

Looking at a Hokusai picture

Take a minute and look carefully at the picture immediately below. Then scroll down past the picture to read the rest of this article.

 

The Great Wave off Kanagawa, Hokusai's most famous print

What do you notice first? If you're from a Western culture, it's almost undoubtedly the overwhelmingly large wave on the left. That's because we Westerners read, and visually scan, from left to right. When looking at a printed page, painting, or computer screen our eyes automatically seek out the upper left corner.  

But Hokusai was a great Japanese artist. The Japanese people (and folks from many other Eastern and  Mid-Eastern cultures) visually scan, read, and write from right to left. You cannot, therefore, truly understand Hokusai's "Great Wave" painting unless you view it from his perspective; that is, from right to left.

Try this: view the reversed image. Then read the rest of this article.

 

I'm betting a whole new world was revealed! Why? Your initial focus was no longer on the overwhelming wave. Instead, your automatic visual scanning habits focused you first on the struggling boatmen and their descent into the wave as it begins to tumble over them.

As Matthi Forrer, Curator of the Japanese Department at the National Museum of Ethnology, Leiden, has written, "Hokusai's 'Great Wave' was designed to tumble into the viewer's face." Viewing it reverse, you may experience a markedly different sense of movement, and find your emotional reaction affected so that you're much more caught up in the plight of the fishermen. Mount Fuji may also become more visible to you in the center background (this print is part of Hokusai's famous "36 Views of Mount Fuji" series).

As this small experiment viscerally demonstrates, the manner in which your intended audience members visually scan the screen strongly influences their ability to "take in" - and even emotionally respond to! - your instructional content and navigational aids. Try never to lose sight of this fact!

Loretta Weiss-Morris [What You See Depends On Where You're From]

Cherry Blossoms

Cherry trees in Nagoya Castle, Spring 1998 / © I.A. Daglis

How many, many things
They call to mind
These cherry-blossoms!

Matsuo Bashō [1644–1694, Japanese poet]

Νίκος Καββαδίας - Kuro Siwo

Fisher-women, Wajima harbor, Noto-hanto (Japan) / © I.A. Daglis 1998

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.
Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο.

Πέρ' απ' τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα,
χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.
Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σου 'πανε μια κούφια ώρα στην Αθήνα

Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ' ανάβει,
χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,
κι ο λόγος της μες' το μυαλό σου να σφυρίζει,
"ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι; "

Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κ' έχει χαλάσει.
Σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.
Απόψε ψόφησαν οι δυο μου παπαγάλοι
κι ο πίθηκος που 'χα με κούραση γυμνάσει.

Η λαμαρίνα! ...η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.
Μας έσφιξε το kuro siwo σαν μια ζώνη
κι εσύ κοιτάς ακόμη πάνω απ΄το τιμόνι,
πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.


Για τα 100 και 1 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Καββαδία
Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στη μικρή ρωσική πόλη Νίκολσκι Ουσουρίσκι της περιοχής του Χαρμπίν στη Μαντζουρία, από γονείς Κεφαλλονίτες, τον Χαρίλαο Καββαδία και τη Δωροθέα Αγγελάτου.

Τί είναι το kuro siwo: https://en.wikipedia.org/wiki/Kuroshio_Current

Καρδιές δεκαεξάχρονων στο Έντο

Edo (Tokyo), Shibuya crossing / © I.A. Daglis

… πάθη ικανά να πυρπολήσουν την πόλη πρέπει να κρυφοκαίνε ακόμη, εδώ κι εκεί, σε καρδιές δεκαεξάχρονων.

Marguerite Yourcenar [Τόκυο ή Έντο, 1991]

Ακολασία και όρια

Όρια - Κήπος του Οκότσι Σάνσο στην Αρασιγιάμα, κοντά στο Κυότο / © I.A. Daglis

… Ακολασία, λέξη διφορούμενη που χρησιμοποιείται κυρίως για να δηλώσει πράξεις οι οποίες υπερβαίνουν λίγο τα όρια που επιτρέπουμε στον εαυτό μας…

Marguerite Yourcenar [Τόκυο ή Έντο, 1991]

Off-limits stone in an Edo-style garden in Himeji, Japan / © I.A. Daglis

summer's grass

Oksana Badio, Eau Forte Collection

The summer's grass:
all that's left
of warriors' dreams.
Matsuo Bashō [1644–1694, Japanese poet]

Χόρτα του θέρους:
ό,τι απομένει απ’ τ’ όνειρο
των πολεμιστών.
Ματσούο Μπασό [1644-1694, Ιάπωνας ποιητής]

Δέντρα

Γιατί άραγε τα δέντρα είναι τόσο όμορφα στην Ιαπωνία; Στα μέρη μας μια δαμασκηνιά ή μια κερασιά δεν σε εντυπωσιάζουν. Εδώ όμως είναι θαύμα ομορφιάς τόσο μαγευτικό, ώστε ό,τι κι αν διάβασες πριν γι’ αυτό, το θέαμα που αντικρίζεις σε αφήνει άναυδο. Δε βλέπεις τα φύλλα, βλέπεις μόνο αυτή τη λεπτή μεμβράνη που σχηματίζουν τα πέταλα. Ο λόγος είναι πως ο άνθρωπος έχει τόσο εξημερώσει και περιποιηθεί αυτά τα δέντρα στη χώρα ετούτη των θεών, που εκείνα απέκτησαν ψυχή, πασχίζουν να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους σαν τη γυναίκα που ένιωσε την αγάπη του άντρα και γίνεται ομορφότερη για χάρη του. Σίγουρα πάντως τα δέντρα εδώ κατέκτησαν την καρδιά των ανθρώπων με τη χάρη τους σαν όμορφες σκλάβες.
Λευκάδιος Χερν (Γιακούμο Κοϊζούμι) [Κείμενα από την Ιαπωνία]

Κερασιές στη Ναγκόγια - Sakura, Nagoya, Spring 1998 / © I.A. Daglis

Νιώθω πάντα το ίδιο, όταν μου μιλάνε για δέντρα, για οποιοδήποτε δέντρο: τη φλαμουριά στην αυλή του αγροκτήματος, τη βελανιδιά πίσω από τον παλιό αχυρώνα, τις μεγάλες φτελιές που τώρα πια δεν υπάρχουν, τα λυγισμένα από τον αγέρα πεύκα στις ανεμοδαρμένες παραλίες… Υπάρχει τόση ανθρωπιά μέσα σε τούτη την αγάπη των δέντρων, τέτοια νοσταλγία για τα πρώτα μας ξαφνιάσματα τόση δύναμη για να νιώσεις την ασημαντότητά σου μέσα στη φύση … Απέναντί τους μαθαίνει κανείς πόσο αξιογέλαστοι είμαστε, άθλια παράσιτα που σέρνονται στην επιφάνεια της γης, και συνάμα η θύμηση των δέντρων μας καθιστά άξιους να ζούμε, γιατί μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε μια ομορφιά που δε μας οφείλει τίποτα.
Muriel Barbery [Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου, 2006]

Nostalgie

 

Anemone rouge / © I.A.Daglis

Even in Kyoto

hearing the cuckoo's cry
I long for Kyoto.

Matsuo Bashō [1644–1694, Japanese poet]

ca c' est la caisse

 

Door to garden, House in Arashiyama, Kyoto / © I.A. Daglis

Ca c’est la caisse. Le mouton que tu veux est dedans.

Antoine de Saint Exupéry [Le Petit Prince, 1943]

Just men - Δίκαιοι άνθρωποι

 

Buddhist temple in Kamakura / © I.A. Daglis

Law never made men a whit more just.

Henry David Thoreau (American writer and philosopher, 1817-1862)