Ζεϊμπέκικο - Σωτηρία Μπέλλου

 

Η Σωτηρία Μπέλλου με τον Διονύση Σαββόπουλο 

στην περίφημη ηχογράφηση του Ζεϊμπέκικου

Αφιερωμένο στη μεγάλη κυρία του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, που πέθανε σαν σήμερα το 1997

Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια

και με τους φίλους τους παλιούς

τριγυρνάμε στα σκοτάδια

κι όμως εσύ δε μας ακούς

Δε μας ακούς που τραγουδάμε

με φωνές ηλεκτρικές

μες στις υπόγειες στοές

ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε

τις βασικές σου τις αρχές

Ο πατέρας μου ο Μπάτης (Απρόσιτη μητέρα μορφή από χώμα και ουρανό)

ήρθε απ’ τη Σμύρνη το `22 (θα χαθώ απ’ τα μάτια σου τα δυο)

κι έζησε πενήντα χρόνια (μες στον κόσμο)

σ’ ένα κατώι μυστικό (σαν πρόσφυγας σ’ ένα κατώι μυστικό)

Σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε (αν αγαπούνε)

τρώνε βρωμικο ψωμί (τρώνε βρωμικο ψωμί)

(του λόγου σου οι πιστοί)

κι οι πόθοι τους ακολουθούνε (κι οι πόθοι τους ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή)

υπόγεια διαδρομή

Χθες το βράδυ είδα ένα φίλο

σαν ξωτικό να τριγυρνά

πάνω στη μοτοσικλέτα

και πίσω τρέχανε σκυλιά

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα

βάλε στα ρούχα σου φωτιά (σαν τον Μάρκο)

βάλε στα όργανα φωτιά (βάλε στα όργανα φωτιά)

να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα (να κλείσει η λαβωματιά να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα)

η τρομερή μας η λαλιά (η τρομερή μας η λαλιά)

Video

Ζεϊμπέκικο - Σωτηρία Μπέλλου

αντικρίζοντας τον νέο ενιαυτό

2025

Ξημέρωμα του 2025 μΧ μού έρχονται στον νου κουβέντες κατάλληλες για πλοήγηση στον νέο ενιαυτό ανθρώπων πολύ σοφότερων από μένα: 

Η ζωή δεν αναβάλλεται.

Pain is inevitable, suffering is optional.

Η ζωή είναι τόσο θαυμαστό πράγμα, ώστε η τιμή της είναι το μυστήριο του θανάτου.

Life is paradise, and we are all in paradise, but we refuse to see it.

Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Freiheit ist immer Freiheit der Andersdenkenden.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

Where is the wisdom we have lost in knowledge?

Γιατί πολλές φορές τα πράγματα γίνονται μια φορά, κι ας είναι οι μέρες όλες ίδιες και ο ήλιος αιώνιος.

Ουκ επ' άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος.

Καλό δρόμο!

Justice and liberality

As Mankind becomes more liberal, they will be more apt to allow that all those who conduct themselves as worthy members of the community are equally entitled to the protections of civil government. I hope ever to see America among the foremost nations of justice and liberality.

George Washington

Waiting for the barbarians

Manuscript of the poem “Waiting for the Barbarians” on both sides of a ruled sheet.
Notes in English in the margin. From the Onassis Cavafy Archive.
 

What are we waiting for, assembled in the forum?

      The barbarians are due here today.

Why isn’t anything going on in the senate?
Why are the senators sitting there without legislating?

      Because the barbarians are coming today.
      What’s the point of senators making laws now?
      Once the barbarians are here, they’ll do the legislating.


Why did our emperor get up so early,
and why is he sitting enthroned at the city’s main gate,
in state, wearing the crown?

      Because the barbarians are coming today
      and the emperor’s waiting to receive their leader.
      He’s even got a scroll to give him,
      loaded with titles, with imposing names.


Why have our two consuls and praetors come out today
wearing their embroidered, their scarlet togas?
Why have they put on bracelets with so many amethysts,
rings sparkling with magnificent emeralds?
Why are they carrying elegant canes
beautifully worked in silver and gold?

      Because the barbarians are coming today
      and things like that dazzle the barbarians.


Why don’t our distinguished orators turn up as usual
to make their speeches, say what they have to say?

      Because the barbarians are coming today
      and they’re bored by rhetoric and public speaking.


Why this sudden bewilderment, this confusion?
(How serious people’s faces have become.)
Why are the streets and squares emptying so rapidly,
everyone going home lost in thought?

      Because night has fallen and the barbarians haven't come.
      And some of our men just in from the border say
      there are no barbarians any longer.

Now what’s going to happen to us without barbarians?
Those people were a kind of solution.

 
Constantine P. Cavafy, "Waiting for the Barbarians" (1900) - translated by Edmund Keeley
 
Constantine Cavafy, the most distinguished Greek poet of the 20th century, was born on April 29, 1863 and died on April 29, 1933.

life and love

 

 Ivy heart, Ryoan-ji, 2013

To feel the love of people whom we love 

is a fire that feeds our life

 

Ricardo Eliécer Neftalí Reyes Basoalto 

(aka Pablo Neruda, Nobel Prize for Literature in 1971, 

died on 23 September 1973)

Remembering John Lennon

Remembering John Lennon, 40 years from his assassination

Let me take you down, 'cause I'm going to strawberry fields.
Nothing is real and nothing to get hungabout.
Strawberry fields forever.

Living is easy with eyes closed, misunderstanding all you see.
It's getting hard to be someone but it all works out, it doesn't matter much to me.
Let me take you down, 'cause I'm going to strawberry fields.
Nothing is real and nothing to get hungabout.
Strawberry fields forever.

No one I think is in my tree, I mean it must be high or low.
That is you can't you know tune in but it's all right, that is I think it's not too bad.
Let me take you down, 'cause I'm going to strawberry fields.
Nothing is real and nothing to get hungabout.
Strawberry fields forever.

Always, no sometimes, think it's me, but you know I know when it's a dream.
I think I know I mean a 'yes' but it's all wrong, that is I think I disagree.
Let me take you down, 'cause I'm going to strawberry fields.
Nothing is real and nothing to get hungabout.
Strawberry fields forever.
Strawberry fields forever.

Ναυμαχία της Σαλαμίνας

Ω παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων νυν υπέρ πάντων αγών.

Εμπρός, τέκνα των Ελλήνων, ελευθερώστε την πατρίδα, ελευθερώστε τα παιδιά σας, τις γυναίκες σας, τα ιερά των πατρογονικών θεών σας, τους τάφους των προγόνων σας τώρα ο αγώνας είναι για τα πάντα.

Ο παιάνας των Ελλήνων στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, όπως τον αναφέρει ο Πέρσης αγγελιοφόρος στον στίχο 402 της τραγωδίας "Πέρσες" - το σπουδαιότερο αντιπολεμικό έργο του Αισχύλου. Θεωρείται η παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία. Επίσης είναι η πρώτη τραγωδία που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα (και μάλιστα μόνο κατά επτά χρόνια προγενέστερα από την παρουσίασή της στο κοινό): πραγματεύεται την οδύνη των Περσών όταν πληροφορούνται για τη συντριπτική ήττα τους στη Σαλαμίνα.

Τέλλος Άγρας

Ο Τέλλος Άγρας με συμπολεμιστές του στη λίμνη των Γιαννιτσών

Νέμας μάικα, ζλάτνο τσέτνο, να τα πλάτσι; (Δεν έχεις μάνα, γλυκό παιδί, για να σε κλάψει;)
Νέμας σέστρα, ντα τα ζάλια; (Δεν έχεις αδερφή, να σε πενθήσει;)
Κάκβα ιζλαζάγια; (Πώς σε ξεγέλασαν;)
Κάκβα ντονισέα ντα βα ουμπέσατ να ουρέχουτ; (Πώς σ' έφεραν εδώ και σε κρέμασαν στην καρυδιά;)
Ντα βα ντόνσατ να τσούζντι μέστου (να σε φέρουν σε ξένη γη)
τσούζντι μάικι ντα πλάκατ (ξένες μάνες να σε κλάψουν)
τσούιντι σέστρι ντα βα ρέντατ. (ξένες αδερφές να σε μοιρολογήσουν)

Σλαβόφωνο μοιρολόι για τον θάνατο του Τέλλου Άγρα, που με ύπουλο τρόπο συνελήφθη από κομιτατζήδες και απαγχονίστηκε μαζί με τον Αντώνη Μίγγα στις 7 Ιουνίου 1907, σε μια καρυδιά μεταξύ των χωριών Τέχοβο (Καρυδιά) και Βλάδοβο (Άγρας).

Ο Τέλλος Άγρας καταγόταν από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας και το πραγματικό του όνομα ήταν Σαράντος Αγαπηνός. 

Μνημόσυνο 'Ολγας Σταυρίδου

Τη βλέπω σε απόσταση σήμερα τριγυσμένη απο αστρικά νεφελώματα, όπως βλέπουμε πάντοτε περιβαλλόμενα από την άλω των αγίων πρόσωπα που αγαπήσαμε για την ξεχωριστή τους αγνότητα, τον ανθρώπινο χαρακτήρα,το δημιουργικό τους τάλαντο. Τη βλεπω στις φανερές ερημιές του βάθους της συλλογικής ψυχής μας. Ο Αλέξανδρος στο πλάι της, η όψη της να λάμπει από υπέρκοσμο φως, αυτό που κάθε ξεχωριστός άνθρωπος νοσταλγεί στον  αιώνα.

Θανάσης Γεωργιάδης, Όλγα Σταυρίδου ή «ένα σαπφείρινο μαβί»

Για τα 2 χρόνια από τον θάνατό της

what is hell?

Dostoyevsky's grave, Alexander Nevsky Lavra, St. Petersburg 

What is hell? I maintain that it is the suffering of being unable to love.

The Brothers Karamazov - Fyodor Dostoyevsky (11 November 1821 – 9 February 1881)

Νίκος Παπάζογλου - Πέντε χρόνια απουσίας

Stars, Paranal Observatory / © ESO

από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει

Αύγουστος
Νίκος Παπάζογλου [20 Μαρτίου 1948 - 17 Απριλίου 2011]

Αύγουστος - Νίκος Παπάζογλου

Ο πρώτος άνθρωπος στο έρεβος του διαστήματος

Σαν σήμερα πριν από 55 χρόνια: για πρώτη φορά άνθρωπος στο διάστημα

Το έρεβος του διαστήματος είναι το φυσικό έσχατο όριο τού ανθρώπου. Έξω από το προστατευτικό κουκούλι της γήινης ατμόσφαιρας, το ανθρώπινο σώμα αδυνατεί να επιβιώσει χωρίς τεχνητή υποστήριξη. Ακόμη και για τις τεχνολογικές διατάξεις της ανθρωπότητας, το διάστημα είναι ένα εξόχως εχθρικό περιβάλλον, που αποτελεί πρόκληση για τη λειτουργία τους. Οι ακραίες θερμοκρασίες (εξαιρετικά υψηλές ή, συνηθέστερα, εξαιρετικά χαμηλές), η πολύ υψηλή ηλεκτρομαγνητική και σωματιδιακή ακτινοβολία, η απουσία βαρύτητας και ατμοσφαιρικής πίεσης, είναι συνθήκες «εξωτικές» όχι μόνο για τη ζωή αλλά και για τις μηχανές. Το διάστημα είναι το αποκορύφωμα των πιο ακραίων συνθηκών. Επιπλέον υπάρχει ανάγκη αυτονομίας, καθώς η καθοδήγηση, συντήρηση, επιδιόρθωση, τροφοδότηση στο διάστημα είναι από εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη.

Είναι συνεπώς απολύτως κατανοητό ότι η πιο πολύπλοκη μέχρι σήμερα ανθρώπινη κατασκευή είναι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ο οποίος εκτός από επιστημονικά όργανα και πειράματα, φιλοξενεί – επί μονίμου βάσεως – και ανθρώπους. Οι διαστημικές αποστολές, ιδιαίτερα αν είναι επανδρωμένες, απαιτούν τη συνεργασία κάθε επιστημονικής ειδικότητας που μπορείτε να φανταστείτε. Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορούν να θεωρηθούν ως η κορωνίδα της ανθρώπινης δραστηριότητας ...

Η συνέχεια στο άρθρο 
"Η πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν: Ο πρώτος άνθρωπος στο έρεβος του διαστήματος"
στο ιστολόγιο SpaceGates

in the beginning was the plasma

Aurora / © Tom Eklund

... And if the night sky on which we observe the planets is at a high latitude, outside this lecture hall - perhaps over a small island in the archipelago of Stockholm - we may also see in the sky an aurora, which is a cosmic plasma, reminding us of the time when our world was born out of plasma. Because in the beginning was the plasma.

Hannes Alfvén (30 May 1908 - 2 April 1995), Nobel Prize in Physics 1970

from his Nobel Lecture "Plasma Physics, Space Research and the Origin of the Solar System"

Ειρήνη

Mir space station viewed from Space Shuttle Endeavour during STS-89

Σαν σήμερα, πριν από 30 χρόνια: Στις 19 Φεβρουαρίου 1986, ο Σοβιετικός διαστημικός σταθμός Мир (Μιρ) τίθεται σε τροχιά φέροντας το εμβληματικό όνομα της ειρήνης ...

Η συνέχεια στο άρθρο της Κατερίνας Λινάρδου στο SpaceGates: 
https://spacegates.wordpress.com/2016/02/19/мир/