Thursday, March 3, 2011

Μονοπάτια των αστεριών

Carina Nebula / Hubble Space Telescope / NASA / ESA

Θα μου επιτρέψετε να πω και δυο λόγια για τη σχέση των ανθρώπων με τ’ άστρα.
Θα ξεκινήσω με έναν αμφίσημο αφορισμό του συναδέλφου αστροφυσικού, Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου: Η νύχτα φανερώνει κόσμους που κρύβει το φως.

Ο αφορισμός μπορεί βεβαίως να αναφέρεται και σε πράγματα άλλα εκτός από τα αστέρια που μας φανερώνονται τη νύχτα, όταν παύει να τα κρύβει το φως του εγγύτατου άστρου, του Ήλιου. Αλλά ας μείνουμε στα αστέρια.
Η σχέση μας με τα άστρα είναι διπλοπρόσωπη, γι’ αυτό και ο χώρος που φιλοξενεί τη σημερινή εκδήλωση – ο διπλοπρόσωπος θεός των Ρωμαίων Ιανός – είναι πράγματι ο πιο κατάλληλος χώρος.
Η σχέση μας με τα άστρα είναι διπλοπρόσωπη διότι τα άστρα είναι θανατηφόρα για τη ζωή, αν είσαι αρκετά κοντά τους, αλλά από την άλλη ευεργετικά για τη ζωή, αφού το εγγύτατο στη Γη αστέρι – ο Ήλιος, διασώζει τη ζωή από τη θανατηφόρο παγωνιά του σύμπαντος.
Διπλοπρόσωπη διότι ζούμε πάνω σε ένα «παρολίγον αστέρι» - δηλ. ένα ουράνιο σώμα που απέτυχε να υλοποιήσει το «όνειρο της ζωής του» να γίνει αστέρι (μεταφορικά, αλλά κυρίως κυριολεκτικά), και μπορεί χάρη σε αυτή την αποτυχία του να φιλοξενεί τη ζωή επάνω του.
Διπλοπρόσωπη διότι κανένα αστέρι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει δικό μας, παρά τη λαχτάρα που έχουμε γι’ αυτά – κι όμως, το σώμα μας είναι φτιαγμένο, κυριολεκτικά, από αστρική σκόνη, αφού το ασβέστιο στα κόκκαλά μας και ο σίδηρος στο αίμα μας προέρχονται από τις στάχτες πεθαμένων αστεριών.

Νυχτερινό - Σωκράτης Μάλαμας

No comments:

Post a Comment