Δέντρα

Γιατί άραγε τα δέντρα είναι τόσο όμορφα στην Ιαπωνία; Στα μέρη μας μια δαμασκηνιά ή μια κερασιά δεν σε εντυπωσιάζουν. Εδώ όμως είναι θαύμα ομορφιάς τόσο μαγευτικό, ώστε ό,τι κι αν διάβασες πριν γι’ αυτό, το θέαμα που αντικρίζεις σε αφήνει άναυδο. Δε βλέπεις τα φύλλα, βλέπεις μόνο αυτή τη λεπτή μεμβράνη που σχηματίζουν τα πέταλα. Ο λόγος είναι πως ο άνθρωπος έχει τόσο εξημερώσει και περιποιηθεί αυτά τα δέντρα στη χώρα ετούτη των θεών, που εκείνα απέκτησαν ψυχή, πασχίζουν να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους σαν τη γυναίκα που ένιωσε την αγάπη του άντρα και γίνεται ομορφότερη για χάρη του. Σίγουρα πάντως τα δέντρα εδώ κατέκτησαν την καρδιά των ανθρώπων με τη χάρη τους σαν όμορφες σκλάβες.
Λευκάδιος Χερν (Γιακούμο Κοϊζούμι) [Κείμενα από την Ιαπωνία]

Κερασιές στη Ναγκόγια - Sakura, Nagoya, Spring 1998 / © I.A. Daglis

Νιώθω πάντα το ίδιο, όταν μου μιλάνε για δέντρα, για οποιοδήποτε δέντρο: τη φλαμουριά στην αυλή του αγροκτήματος, τη βελανιδιά πίσω από τον παλιό αχυρώνα, τις μεγάλες φτελιές που τώρα πια δεν υπάρχουν, τα λυγισμένα από τον αγέρα πεύκα στις ανεμοδαρμένες παραλίες… Υπάρχει τόση ανθρωπιά μέσα σε τούτη την αγάπη των δέντρων, τέτοια νοσταλγία για τα πρώτα μας ξαφνιάσματα τόση δύναμη για να νιώσεις την ασημαντότητά σου μέσα στη φύση … Απέναντί τους μαθαίνει κανείς πόσο αξιογέλαστοι είμαστε, άθλια παράσιτα που σέρνονται στην επιφάνεια της γης, και συνάμα η θύμηση των δέντρων μας καθιστά άξιους να ζούμε, γιατί μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε μια ομορφιά που δε μας οφείλει τίποτα.
Muriel Barbery [Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου, 2006]