Tuesday, May 5, 2009

Modigliani

 
Ήτανε κείνη η νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης,
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά.
Σ' έστειλε ο πρώτος στα νερά να πας για να γραδάρεις,
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά.

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανοι οι Χιλιάνοι
-'Αγιε Νικόλα φύλαγε κι Αγιά Θαλασσινή.-
Τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει, παιδί του Modigliani,
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί.

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
Πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου 'πες "σ' αγαπώ".
Αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι,
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Depot.

Νίκος Καββαδίας [Πούσι, 1947] 



Γιάννης Κούτρας - Θεσσαλονίκη
 

 Ο ταπεινός τάφος του Μοντιλιάνι στο κοιμητήριο Pere Lachaise στο Παρίσι

1 comment:

  1. Φύσηξε ο Βαρδάρης και καθάρισε
    Ήλιος λες και τελείωσε ο χειμώνας
    Βγήκα μια βόλτα και μπροστά της βρέθηκα
    Στάθηκα κι απόμεινα κοιτώντας

    Τελείως συνειρμικά...

    ReplyDelete