Wednesday, June 16, 2010

Αστέρια

να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί
Lake Tahoe, Starry Night / © I.A. Daglis
Αχ, όλα έπρεπε να ‘ρθουν καθώς ήρθαν!
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.
Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,...
να φύγουνε, να σβήσουν.

Έτσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια,
για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.
Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι
ν’ αφήσω κάποιο δείλι.

Τα ωραία κι απλά κορίτσια — ω, αγαπούλες! –
η ζωή να μου τα πάρει, χορού γύρος.
Ακόμη ο πόνος, άλλοτε που ευώδα,
να με βαραίνει στείρος.

Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα
δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ‘ναι,
να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί σαν μάτια
και σα να μου γελάνε.


Κώστας Καρυωτάκης [Μόνο, από τη συλλογή Νηπενθή, 1921]

Σαββίνα Γιαννάτου - Μόνο

1 comment:

  1. Εγώ δεν επλανήθηκα σε δάση απάρθενα, βουερά,
    μηδέ η ριπή μ' εχτύπησε του ωκεανείου ανέμου.
    Σκλάβο πουλί, τανώφελα πηγαίνω σέρνοντας φτερά
    και δε θα ιδώ τους ουρανούς που νοσταλγώ ποτέ μου.

    Καρυωτάκης, πολυαγαπημένος...

    ReplyDelete