Στα δέντρα δεν είπαμε ποτέ πως οι νεκροί δεν γυρίζουν πίσω έτσι εξηγείται πώς βρίσκουν το κουράγιο κι ανθίζουν κάθε Άνοιξη! Στυλιανός Χαρκιανάκης [Sancta Simplicitas, από τη συλλογή Η οικειότητα των αινιγμάτων. 1983]
Ένας γέρος γέροντας, κι ουδέ τόσο γέροντας, εκατόν εννιά χρονών, πότιζε τον γρίβα του. Τα βουνά τριγύριζε και τα δέντρα κοίταζε. «Σεις, βουνά, ψηλά βουνά, τώρα με την άνοιξη δε με ξανανιώνετε μένα και τον γρίβα μου, όπως ξανανιώνονται και καινούρια γίνονται τούτα τα χαμόδεντρα, τα χιλιόχρονα κλαριά, να γινόμουν κι εγώ νιος, όπως ήμουν μια φορά;»
Ένας γέρος γέροντας,
ReplyDeleteκι ουδέ τόσο γέροντας,
εκατόν εννιά χρονών,
πότιζε τον γρίβα του.
Τα βουνά τριγύριζε
και τα δέντρα κοίταζε.
«Σεις, βουνά, ψηλά βουνά,
τώρα με την άνοιξη
δε με ξανανιώνετε
μένα και τον γρίβα μου,
όπως ξανανιώνονται
και καινούρια γίνονται
τούτα τα χαμόδεντρα,
τα χιλιόχρονα κλαριά,
να γινόμουν κι εγώ νιος,
όπως ήμουν μια φορά;»